05 Ene Arquitecturas recicladas de Galicia
Intervir nun edificio xa existente esixe, inevitablemente, tomar postura ante a súa transformación no espazo e no tempo. Ao actuar nunha obra do pasado –remoto ou recente– a miúdo os arquitectos vémonos inmersos nunha estraña ilusión: os edificios semellan albergar en si mesmos a xénese da súa propia transformación, coma se existisen indefinidamente no tempo e no espazo, de maneira que o noso labor consiste, en última instancia, en desvelar a lei que levan implícita.
A cuestión fundamental iníciase co cambio de uso e de programa.
Moitas construcións deixan de ter aplicación ao seu fin primitivo e, a non ser que se trate de monumentos de excepcional mérito, quedan no abandono. E así vanse perdendo en vilas e cidades os valores característicos dos tempos pasados, o aspecto típico que lle fora propio. A monotonía e o gris esténdense por todas partes (…). Un dos procedementos máis acertados, co que se obteñen resultados satisfactorios, é a adaptación daqueles edificios que perderon a súa utilidade primitiva a outro tipo de vida interna. O viño novo fermenta mellor entre madeiras vellas. A vida moderna entre paredes antigas semella distinguirse, mellorarse …»